Thuiswerk: zegen of vloek?

Hilde De Lahaye – Project Assistant @ Team Volt

Hilde De Lahaye

Geschreven door

Bran Van Welden

We schrijven maart 2020.

Een ongenode gast is vanuit China stilletjes het Westen binnengedrongen. Al gauw worden we overspoeld door berichten van besmettingen en doden in delen van Europa. Veel landen, waaronder België, nemen ongeziene maatregelen en leggen hun land volledig of deels lam. De wereld gaat stilletjes aan op slot.

Een bestaand woord krijgt een nieuwe context: de bubbel. Behoort iemand tot jouw bubbel, dan mag je die persoon bij jou thuis ontvangen. Zo niet, blijft hij mooi op de stoep staan en wordt er van op veilige afstand gepraat. En met mondmasker!

Niet-essentiële winkels moeten de deuren sluiten. De retail kent zwarte dagen. Cafés geven hun laatste rondjes en restaurants bellen massaal reserveringen af! De horeca kent zwarte dagen. De eens zo bruisende stadskernen vloeien langzaam leeg langs de steeds stiller wordende straten. Alleen de natuur is dankbaar. De lucht properder.

Op naar het thuiswerken dan maar

Ook bedrijven krijgen voorwaarden opgelegd willen ze blijven verder draaien. Afstand tussen het personeel moet gegarandeerd zijn, alsook voldoende ventilatie. Kan je hier niet aan voldoen, dan wordt thuiswerk de maatstaf. Thuiswerk…

Ik zie mijzelf al zitten onder een fleece dekentje. Gezellig met mijn kopje koffie binnen handbereik en de laptop op schoot. De onveilige wereld netjes buitengesloten. Zalig! Instagramwaardig.

Maar is het wel zo gezellig? Is het wel zo leuk om van thuis uit te werken?
Als ik voor mijzelf spreek dan kan ik enkel zeggen dat, alhoewel ik het half uurtje langer in bed apprecieer, ik thuiswerken niet zo vanzelfsprekend vind.

Je kinderen als nieuwe collega’s

Waar er op kantoor soms een gezellige drukte kan heersen, is dat thuis eerder een storende drukte. Kinderen lopen in deze situatie doelloos rond en de vervelende pubertijd wordt uitvergroot! Na oeverloos discussiëren over wat de pot schaft (weeral pasta…), 1 of meerdere diplomatische tussenkomsten tussen ruziënde broers en hopeloos gesmeek om hun rommel op te ruimen, snak ik naar een volwassen gesprek. Een gesprek waar de gesprekspartner niet met zijn ogen rolt en om de haverklap ‘boeie ’ als beste argument naar boven haalt.

Waar mijn offspring al kan praten en behoorlijk zelfstandig is, vraag ik mij af hoe het kersverse ouders vergaat. Skypen, zoom-vergadering of Teams meeting terwijl die pamper het net nu uitschreeuwt om vervangen te worden, lijkt mij niet ideaal. Maar het moet! Niks aan te doen. Grootouders zijn momenteel geen opvangmogelijkheid meer, want te oud en dus te veel risico.

Alledaagse stoorzenders

En niet alleen de constante aanwezigheid van kinderen kan storend werken. Wat te denken van de non-verbale stoorzenders? De vaat die nog staat te lonken? De afwasmachine dat nog moet worden uitgeladen? De badkamer die dringend een beurt moet krijgen? De wasmand die uitpuilt? De honden die moeten uitgelaten worden? De vager wordende grens tussen privé en werk wordt steeds lastiger om te bewaken.

Waar je in gewone tijden dit alles ’s morgens met een dichtslaande voordeur achter jou laat liggen, word je er nu constant mee geconfronteerd. En dan is het aan jou om er mee om te gaan. Sommigen zullen dat met de vingers in de neus doen, anderen zullen er meer moeite mee hebben! Voor deze laatste is een training misschien aan de orde. Eentje met als titel “Hoe pak je non-verbale stoorzenders in jouw privésfeer aan terwijl je thuiswerkt?“

Missen van de kantoor sfeer

Wat mij betreft, na bijna negen maanden thuiswerk, kan ik met de hand op het hart zeggen dat ik het er zo een beetje mee gehad heb! Ik mis mijn collega’s, mijn bureau met foto’s van de kinderen op, de babbel bij de koffie. Ik mis zelfs de dagelijkse file.

Zo gauw de maatregelen worden opgeheven, de straten terug vollopen en het normale leven terug zijn gang zal kunnen gaan, zal ik juichen. Juichen omdat ik eindelijk mijn zuurstof terug zal krijgen. Mijn zuurstof die ligt in het contact met mijn collega’s, mijn bureau met mijn foto’s , mijn babbel bij de koffie… ja, zelfs in mijn dagelijkse file.

En daar kunnen geen honderd fleece dekentjes tegenop!

Recente blogberichten

Ontvang de Nieuwsbrief

    Volg ons

    Pin It on Pinterest